Beast Games: نمایش تلویزیونی جدید MrBeast، بین جنجال و استثمار

بازی‌های جدید آمازون Beast Games با چمدان‌های بسیار زیادی همراه است. در سن 26 سالگی، MrBeast تعداد مشترکین یوتیوب بیشتر از همه افراد زنده است. او سومین فرد پر فالوور در TikTok است. او نام خود را بر روی رستوران ها، شکلات ها، اسباب بازی ها، لباس ها و تفنگ های Nerf گذاشته است. شهرت او در میان جوانان واقعاً غیرقابل درک است. به طور خلاصه، او خیلی کمتر از تلویزیون به او نیاز دارد.

با این حال، از زمانی که نمایش شروع به تولید کرد، چرخ ها تا حدودی سقوط کردند. در ماه سپتامبر، پنج شرکت کننده Beast Games شکایتی 54 صفحه ای علیه شرکت سازنده MrBeast و آمازون به اتهام بدرفتاری گسترده، غرامت ناکافی و «پریشانی شدید عاطفی، از جمله رنج، اضطراب، ترس، وحشت، عصبی بودن، اضطراب، [… ] نگرانی، شوک، تحقیر و/یا شرم». به این ترتیب، Beast Games دیروز زیر یک ابر جهنمی وارد شد.

اما نکته ای که در این مورد وجود دارد این است که یک نمایش در صورت محبوبیت می تواند در برابر یک رسوایی مقاومت کند. برای مثال، در لحظه شروع رقص، همه اتهامات قلدری Strictly Come Dancing را فراموش کردند. به طور دقیق‌تر، شرکت‌کنندگان در برنامه واقعیت‌نمای سال گذشته Squid Game: The Challenge ادعا کردند که با آن‌ها آنقدر بد رفتار شده است که دچار هیپوترمی شده‌اند. اما همه جنجال ها به محض شروع نمایش از بین رفت، زیرا نقدهای خوبی دریافت کرد و اعداد قابل قبولی داشت. بنابراین، واقعاً، سؤال بزرگ این است: آیا Beast Games به اندازه‌ای خوب است که مردم را در مورد این دعوی فراموش کند؟

پاسخ به آن احتمالا بستگی به این دارد که چقدر MrBeast را دوست دارید. اگر این کار را می‌کنید، و از نمایش‌های متظاهر ثروتی که او مرتباً برای کانال یوتیوب خود به نمایش می‌گذارد لذت می‌برید، آن وقت این یک چیز گربه‌ای خواهد بود. Beast Games اساساً YouTube روی استروئیدها است. هزار نفر همگی برای 5 میلیون دلار رقابت می کنند، در یک سری از شیرین کاری های بزرگ که از کشیدن کامیون های هیولا تا پاسخ دادن به سؤالات بی اهمیت را شامل می شود. از سوی دیگر، اگر MrBeast برای شما تازه کار است، ممکن است تعجب کنید که چرا شخصی یک برنامه تلویزیونی درباره مردی فریاد زده و ظاهر راسو ساخته است که به نظر می رسد سخت مصمم است بازی Squid را از بین ببرد.

اشتباه نکنید، اگر بازی Squid نبود، این نمایش وجود نداشت. شباهت ها دقیقاً روی صفحه نمایش هستند، تقریباً تا حد نقض آشکار حق چاپ. Beast Games یک مسابقه واقعیت است که در آن تعداد زیادی از شرکت کنندگان شماره گذاری شده در محله های نزدیک زندگی می کنند و در چالش های مضحک مختلف برای برنده شدن مبلغ هنگفتی که در یک توده بزرگ در وسط اتاق قرار می گیرد، رقابت می کنند. تنها تفاوت بین Beast Games و Squid Game این است که وقتی بازی Squid را دیدید، یک طنز دیستوپیایی در مورد افراد ثروتمند مشاهده کردید که سرگرمی را از رنج نیازمندان می‌کشند. با این حال، وقتی MrBeast آن را دید، باید فرض کنید که او این طنز را دریافت نکرده است.

بی رحمی بی رحمانه ای در بازی Beast وجود دارد که واقعاً ناخوشایند است. اکثر چالش‌ها به شکل ایثار و از خود گذشتگی است، جایی که به گروه‌هایی از شرکت‌کنندگان گفته می‌شود که نمی‌توانند به دور بعدی راه پیدا کنند، مگر اینکه یکی از آن‌ها با میل و رغبت از جایزه خود دست بکشد و نمایش را ترک کند. زشتی این چالش ها طاقت فرسا است. التماس و گریه بی پایان و عصبانیت کامل بزرگسالان وجود دارد و از نظر آماری بعید به نظر می رسد که برنده یک جکپات شوند. دست روی قلب، به یاد نمی‌آورم که منظره‌ای بی‌وقارتر دیده باشم.

بدتر از آن، به نظر می‌رسد همه شرکت‌کنندگان فضیلتی از نوع داستان‌های ناله و هق هق‌آلود می‌سازند که مشخصه بدترین لحظات The X Factor در تمام آن سال‌ها بود. شرکت کننده پشت سر هم خودشان را خسته می کنند و برای خودشان موارد هیستریک درست می کنند. آنها به پول نیاز دارند زیرا می خواهند به بچه های بی خانمان کمک کنند. آنها برای فرار از فقر به آن نیاز دارند. یک مرد سعی می کند احساسات ناروا را از تمایل خود به استفاده از 5 میلیون دلار برای کمک به او برای کسب درآمد غیرفعال برای بقیه عمرش از بین ببرد. همین کافی است که شما را وادار کند آرزو کنید که جایزه بزرگ یک دوز دیدگاه اولیه انسانی بود.

اما این تلویزیون خوبی نمی‌سازد، بنابراین در عوض ما با منظره‌ای بی‌نظیر از 1000 جوینده‌ی توجه می‌مانیم که به‌خاطر هوس‌های نه تنها یک یوتیوب‌بر، بلکه یک یوتیوب‌بر برای فریاد زدن چیزهایی مانند «همه بهایی دارند!» خجالت می‌کشند. گویی او یک سوپر مارکت تخفیف دار جوکر است.

درست است، چیز عجیبی در مورد Beast Games وجود دارد، اما به همان شکلی که انتخاب دلمه قانع‌کننده است. این فقط برای نشان دادن بدترین شرایط انسانی به ما وجود دارد، تا جایی که ممکن است نفرت انگیز. به عبارت دیگر، احتمالاً ارزش شکایت را نداشت.