ما را در فیس‌بوک دنبال کنید

Walaw

سیاست

اختلاف نظر اروپا بر سر به رسمیت شناختن کشور فلسطین

Friday 26 - 12:15

در حالی که سازمان ملل متحد شاهد موج جدیدی از اعلامیه‌ها در حمایت از به رسمیت شناختن کشور فلسطین است، اتحادیه اروپا در مورد این موضوع حیاتی به شدت دچار تفرقه به نظر می‌رسد.

امسال، کشورهایی مانند فرانسه، اسپانیا، ایرلند، پرتغال، بلژیک و لوکزامبورگ به جمع کشورهای اروپایی که رسماً فلسطین را به رسمیت می‌شناسند، پیوسته‌اند. این تعداد، از 27 عضو اتحادیه اروپا، به 16 کشور می‌رسد که این گام دیپلماتیک را برداشته‌اند. این جنبش بخشی از یک زمینه بین‌المللی است که با به رسمیت شناختن از سوی بازیگران اصلی خارج از قاره، به ویژه بریتانیا، کانادا و استرالیا، مشخص می‌شود و فشار بر اسرائیل و متحد استراتژیک آن، ایالات متحده، را در بحبوحه جنگ مرگبار غزه افزایش می‌دهد.

اما با وجود این شتاب، یازده کشور اروپایی، از جمله قدرت‌های پیشرو مانند آلمان و ایتالیا، همچنان به امتناع خود ادامه می‌دهند. برلین معتقد است که به رسمیت شناختن فقط می‌تواند "نتیجه" یک فرآیند صلح باشد، نه ابزاری برای شروع آن. رم، به نوبه خود، معتقد است که چنین اقدامی، در غیاب شرایط لازم برای ایجاد یک کشور واقعی، تنها به ایجاد یک "توهم" منجر می‌شود که احتمالاً چشم‌انداز صلح را دورتر می‌کند.

سایر کشورها نیز در این بی‌میلی سهیم هستند. در کرواسی، بین رئیس‌جمهور که از این ابتکار عمل حمایت می‌کند و دولت او که آن را رد می‌کند، اختلاف نظر وجود دارد. بلغارستان همچنان مبهم است، در حالی که جمهوری چک، با وجود به ارث بردن به رسمیت شناختن چکسلواکی سابق، هرگونه اقدام جدید را مشروط به "مذاکرات مستقیم" می‌کند، که به اعتقاد آن تا زمانی که حماس غزه را کنترل می‌کند، غیرممکن است.

این شکاف داخلی، توانایی بلوک اروپا را برای تأثیرگذاری بر نتیجه درگیری تضعیف می‌کند. مکس رودنبک، تحلیلگر گروه بحران بین‌المللی، هشدار می‌دهد: "بدون تفسیر ملموس در عمل، اقدام به رسمیت شناختن چیزی بیش از یک پوشش دودی در مواجهه با فرسایش حضور فلسطینیان در سرزمین خودشان نخواهد بود."

در عین حال، دولت اسرائیل، به رهبری بنیامین نتانیاهو، همچنان قاطعانه با هرگونه ایده تشکیل کشور فلسطین مخالف است و تا آنجا پیش می‌رود که تهدید به الحاق کرانه باختری می‌کند. به گفته بسیاری از ناظران، این سناریو، ایجاد یک کشور پایدار را بدون افزایش فشار بین‌المللی عملاً غیرممکن می‌کند.

بنابراین، در حالی که بخشی از جهان به سمت به رسمیت شناختن حرکت می‌کند، اروپا همچنان چندپاره است و پایتخت‌های بانفوذی مانند برلین و رم در مواضعی قرار دارند که روزی می‌توانند بیشتر به عنوان موانعی برای صلح به جای ضامن ثبات ظاهر شوند.