-
17:15
-
16:30
-
16:17
-
15:48
-
15:44
-
15:41
-
15:05
-
14:44
-
14:21
ما را در فیس‌بوک دنبال کنید
پکین و صحرا: حمایت ضمنی از ابتکار مراکش تحت پوشش بی‌طرفی
موضع رسمی چین در مورد مسئله صحرای مراکش بی‌طرفانه است، اما گزارشی که اخیراً توسط مجله "دیپلماسی مدرن" منتشر شده است، واقعیت ظریف‌تری را برجسته می‌کند. این سند که توسط جمال آیت العلم، استاد دانشگاه جیلین در چین، نوشته شده است، ادعا می‌کند که پکن "بی‌طرفی استراتژیک" را دنبال می‌کند که در واقع، به طور غیرمستقیم از ابتکار خودمختاری مراکش که در سال ۲۰۰۷ پیشنهاد شد، حمایت می‌کند.
چین به عنوان یک قدرت جهانی نوظهور و عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل، موضعی دیپلماتیک اتخاذ می‌کند که منافع ژئوپلیتیکی و اقتصادی خود را در اولویت قرار می‌دهد. از زمان ایجاد مشارکت استراتژیک با مراکش در ماه مه ۲۰۱۶، روابط دوجانبه رشد قابل توجهی را تجربه کرده است. این امر در چندین بخش کلیدی مانند زیرساخت‌ها، انرژی‌های تجدیدپذیر، آموزش عالی و صنعت مشهود است.
پکن رسماً همچنان از یک راه حل سیاسی واقع‌بینانه، پایدار و مورد قبول طرفین برای مناقشه صحرا حمایت می‌کند، در حالی که از هرگونه انتقاد مستقیم از رباط خودداری می‌کند. این واقعیت که چین هرگز به اصطلاح «جمهوری صحرا» را به رسمیت نشناخته و از هرگونه مشروعیت‌بخشی به پولیساریو خودداری می‌کند، توسط بسیاری از تحلیلگران به عنوان حمایت محتاطانه اما مداوم از مراکش تفسیر می‌شود.
این گزارش همچنین اشاره می‌کند که چین در جریان بحث‌های سالانه در مورد تمدید ماموریت مینورسو (ماموریت سازمان ملل در صحرا)، به طور سیستماتیک خواستار ادامه گفتگو می‌شود، بدون اینکه با قطعنامه‌های موافق با پیشنهاد مراکش مخالفت کند.
نشانه‌های تغییر احتمالی پکن به سمت حمایت صریح‌تر از حاکمیت مراکش در حال افزایش است. افزایش سرمایه‌گذاری چین در مراکش، گسترش مبادلات دیپلماتیک سطح بالا و همسویی تدریجی لفاظی‌های چین با شرایط پیشنهاد خودمختاری، همگی نشانگر یک تغییر موضع استراتژیک هستند.
در حالی که چین در بحبوحه تنش‌های فزاینده با ایالات متحده و سایر قدرت‌های غربی، به دنبال تقویت اتحاد خود با کشورهای جنوب جهان است، مراکش به عنوان یک شریک پایدار و استراتژیک در شمال آفریقا در حال ظهور است. این گزارش نتیجه می‌گیرد که تکامل گفتمان دیپلماتیک چین می‌تواند نشان‌دهنده گذار به سمت به رسمیت شناختن واضح‌تر حاکمیت پادشاهی بر استان‌های جنوبی خود باشد.