-
12:15
-
11:30
-
11:13
-
10:44
-
10:00
-
09:44
-
09:15
-
08:29
-
08:14
ما را در فیس‌بوک دنبال کنید
دستی دراز در عصر قدرت: خرد سلطنتی فراتر از منطق پیروزی
سخنرانی تاج و تخت، به مناسبت بیست و ششمین سالگرد تولدش، از چارچوب تشریفاتی فراتر رفت و چشم‌اندازی استراتژیک و آرام را در بر گرفت. در بستری که با تثبیت جایگاه منطقه‌ای و بین‌المللی مراکش و به رسمیت شناختن روزافزون حاکمیت پادشاهی بر صحرای آن مشخص می‌شود، پادشاه محمد ششم تصمیم گرفت درخواست صادقانه و آشکار خود از الجزایر را مجدداً تأیید کند و بر پایداری دیپلماسی مراکش در حمایت از وحدت مغرب و ساختن آینده‌ای مشترک مبتنی بر گفتگو و تفاهم تأکید ورزد.
این دست دراز، علیرغم قطع روابط رسمی از اوت 2021 و تحریکات مکرر، نشان دهنده بلوغ حاکمیتی است که از منطق مبارزات قدرت دوری می‌کند. مراکش که به لطف حمایت سه عضو دائم شورای امنیت، اتحادهای قوی با قدرت‌های بزرگ جهانی و حمایت روزافزون اعراب و آفریقا از طرح خودمختاری، در موقعیتی قدرتمند قرار داشت، تسلیم وسوسه پیروزی یا اقدام متقابل تهاجمی نشد.
برعکس، سخنرانی سلطنتی بر مسئولیت‌پذیری، واقع‌گرایی و مدارا تأکید داشت. پادشاه خواستار گفتگوی "برادرانه و صمیمانه" بدون پیش‌شرط، مبتنی بر احترام متقابل و با هدف غلبه بر اختلافات در خدمت مردم مغرب شد. این پیشنهاد در تضاد با انزوای فزاینده و شکنندگی داخلی رژیم الجزایر است که تحت سلطه منطق نظامی است و در دام گفتمان تقابلی گرفتار شده است که اکنون در صحنه بین‌المللی تضعیف شده است.
ملک محمد ششم با استقبال از حمایت آشکار کشورهایی مانند بریتانیا و پرتغال از طرح خودمختاری مراکش، تأکید کرد که این ابتکار یک راه‌حل واقع‌بینانه و متعادل است که عزت همه طرف‌ها را حفظ می‌کند و نتیجه‌ای آبرومندانه برای یک اختلاف ساختگی ارائه می‌دهد. مراکش به دنبال تحمیل پیروزی نیست، بلکه به دنبال ایجاد یک اجماع عادلانه و پایدار است.
این سخنرانی، مفهوم والای حاکمیت و کرامت را به تصویر می‌کشد: آنها با خصومت یا انتقام سنجیده نمی‌شوند، بلکه با توانایی غلبه بر زخم‌ها برای ساختن آینده سنجیده می‌شوند. همزمان با محو شدن توهمات جدایی‌طلبانه و عمیق‌تر شدن انزوای حامیان آنها، دست دراز شده‌ی سلطنتی به عنوان نمادی از خرد سیاسی، رهبری مسئولانه و آرمان مردم برای یک مغرب متحد و یکپارچه، پابرجا می‌ماند.
پیام روشنی پدیدار می‌شود: نه برنده‌ای وجود دارد و نه بازنده‌ای، بلکه یک آرزوی مشترک برای ساختن منطقه‌ای از مغرب که شایسته‌ی امیدهای مردمانش باشد، وجود دارد.