- 15:05تیم تحقیقاتی بین المللی قدیمی ترین شواهد استفاده از گیاهان دارویی را در غار مراکش کشف کردند
- 14:02مراکش در فهرست کشورهای دارای بهترین بنادر جهان قرار دارد
- 15:00شرکت بزرگ نفتی قصد دارد سرمایه گذاری های هیدروژنی را به مراکش منتقل کند
- 15:30نژادپرستی علیه وینیسیوس جونیور: چهار حامی در اسپانیا دستگیر شدند
- 14:00مراکش چهل و نهمین سالگرد اعلام راهپیمایی سبز، نماد وحدت ملی را جشن می گیرد
- 15:30لیونل مسی الیاس Bensghair را برای تیم آدیداس انتخاب کرد: تقدیس برای ستاره جوان مراکشی
ما را در فیس‌بوک دنبال کنید
پیروزی در Oued Al Makhazin: پیروزی تعیین کننده مراکش
در 4 آگوست 1578، مراکشی‌ها از پیروزی تاریخی یاد کردند که چشم‌انداز تاریخی را تغییر داد و ساختارهای قدرت جهانی را بازتعریف کرد. این رویداد بارز، معروف به نبرد عود المخازین یا نبرد سه پادشاه، گواهی بر درخشش استراتژیک و عزم تسلیم ناپذیر است.
پیش درآمد نبرد
منشأ این درگیری در شاهزاده مراکشی المتوکل است که پس از برکناری توسط عمویش عبدالملک، به دنبال حمایت پرتغالی ها برای بازپس گیری تاج و تخت خود بود. پرتغالی‌ها این را فرصتی طلایی برای خنثی کردن سعدیان و عثمانی‌ها می‌دانستند و هدفشان کنترل ساحل شمالی مراکش و جلوگیری از هرگونه تلاش مسلمانان در آینده برای بازپس‌گیری اندلس بود.
جهان با نفس بند آمده نظاره گر درگیری قریب الوقوع بود که توازن قوای موجود را مختل می کرد. این نبرد شاهد همگرایی نیروها از مناطق مختلف بود: مراکشی‌های سعدی، که توسط نیروهای عثمانی تقویت شده بودند، با پرتغالی‌ها، که توسط گروه‌های اسپانیایی و اروپایی، سربازان متوکل و ارتش پاپ تقویت شده بودند، مقابله کردند.
برخورد
گزارش‌های تاریخی، نیروهای پرتغالی را به فرماندهی پادشاه سباستین و با کمک متوکل توصیف می‌کنند که با ارتش مراکشی عبدالملک در نزدیکی عود المخازین، نزدیک به کسار الکبیر در شمال مراکش درگیر شدند.
سلطان عبدالملک، علیرغم مبارزه با بیماری شدید، با تأکید بر اهمیت نمادین نبرد، نیروهای خود را گرد هم آورد. آنها از وطن و خانواده خود در برابر مهاجمان خارجی دفاع می کردند. حضور او با وجود شرایطش روحیه بخش بود و به برادرش احمد المنصور دستور داده بود که بی امان بجنگد.
نیروها در بازی
ارتش پرتغال، تقریباً 28000 نفر تحت فرمان شاه سباستین، شامل داوطلبانی از کاستیل و ایتالیا، مزدوران از فلاندر و آلمان و متحدان مراکشی بین 3000 تا 6000 نفر بود که به 40 توپ مجهز بودند.
در مقابل، نیروهای مراکشی به رهبری ابومروان عبدالملک شامل حدود 40000 سرباز بودند. عبدالملک، پس از به قدرت رسیدن در فاس، ارتش جدیدی از مردم فاس، اندلسی ها و قبایل عرب را بسیج کرد که با حمایت ترکیه از جمله زواف الجزایر و 34 توپ بزرگ مراکشی تکمیل شد.
عبدالملک پایگاه خود را در کسار الکبیر تأسیس کرد و تحرکات سباستین را از نزدیک زیر نظر داشت. او با این پیام سباستین را به طور استراتژیک تحریک کرد: "من برای ملاقات با تو شانزده مرحله را طی کرده ام؛ چرا برای دیدار با من یک مرحله را طی نکنی؟" سباستین با نادیده گرفتن توصیه متوکل برای ماندن در اصیله برای امنیت خط تدارکات، به سمت کسار الکبیر پیش رفت. پس از رسیدن به پل روی عود المخازین، در مقابل نیروهای مراکشی اردو زد. در آن شب، پل ویران شد و هر نقطه عبور بر روی Oued را از بین برد.
ارتش در ابتدا با شلیک توپ و به دنبال آن تیراندازان پیاده نظام و سواره نظام در جناحین درگیر شدند. نیروهای مراکشی همچنین دارای نیروهای داوطلب و یک سواره نظام ذخیره برای مانورهای قاطع بودند.
پیروزی طنین انداز مراکش
نبرد با پیروزی قاطع ارتش مراکش به اوج خود رسید. سعدیان به طور تاکتیکی، پرتغالی ها را در عود المخازین به دام انداختند که منجر به تلفات قابل توجهی شد. سباستین پادشاه پرتغال به همراه فرماندهان خود و اکثر نیروهای پرتغالی در این رویارویی از بین رفتند.
متوکل که بعداً به دلیل سرنوشت شوم خود به "پوسته پوسته شده" لقب گرفت نیز کشته شد و پوست او به عنوان عاملی بازدارنده برای کسانی که به دنبال کمک خارجی علیه هموطنان خود بودند به نمایش گذاشته شد. سلطان عبدالملک در جریان نبرد به بیماری خود تسلیم شد و برادرش احمد المنصور متعاقباً به عنوان حاکم اعلام شد و دوران پر رونقی را برای سلسله سعدیان نوید داد.
مورخان موافقند که این نبرد نشانه زوال قطعی سلطه امپراتوری پرتغال بود. پرتغال هرگز قد و قواره سابق خود را به دست نیاورد، و نبرد تصویر مهیبی از مراکشی ها را به تصویر کشید و از تهاجمات یا اشغال های آینده جلوگیری کرد.
تاثیر ماندگار
نبرد عود المخازین که در 4 اوت 1578 درگرفت، از جنگ قدرت بین محمد المتوکل و سلطان ابومروان عبدالملک به یک رویارویی گسترده‌تر شامل جنگ صلیبی پرتغالی به رهبری پادشاه سباستین تبدیل شد. پیروزی مراکش حاکمیت ملی را تضمین کرد و امپراتوری پرتغال را به شدت تضعیف کرد، امپراتوری پرتغال به طور کامل بهبود نیافت تا اینکه 93 سال بعد استقلال خود را از اسپانیا اعلام کرد.