همکاری استراتژیک مراکش با اروپا: اتحادی چندوجهی

نزار برکه، دبیرکل حزب استقلال، در سخنرانی جذابی خطاب به شرکای اروپایی در کنگره ۲۰۲۵ حزب مردم اروپا (EPP) در والنسیا، بر اهمیت استراتژیک مراکش به عنوان یک شریک حیاتی برای اتحادیه اروپا (EU) تأکید کرد.

برکه بخش‌های اصلی همکاری بین مراکش و کشورهای اتحادیه اروپا را ترسیم کرد و تأکید زیادی بر ابتکارات مشترک با هدف مهار مهاجرت نامنظم، تقویت روابط اقتصادی و پیشبرد پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر داشت.

این سیاستمدار مراکشی بر اهمیت حمایت از طرح خودمختاری مراکش برای صحرا به عنوان گامی حیاتی در جهت دستیابی به ثبات منطقه‌ای در مدیترانه تأکید کرد.

همسویی سیاسی در مورد صحرا

برکه در طول سخنرانی خود، مستقیماً از اروپا درخواست حمایت در مورد اولویت دیپلماتیک اصلی مراکش، یعنی به رسمیت شناختن طرح خودمختاری آن برای صحرا، کرد. این ابتکار که خودمختاری قابل توجهی را در عین حفظ حاکمیت مراکش پیشنهاد می‌کند، تاکنون حمایت ایالات متحده، ۲۲ کشور عضو اتحادیه اروپا و بسیاری از کشورهای دیگر در سراسر جهان را به دست آورده است.

برکه پیچیدگی‌های پیرامون درگیری طولانی مدت بر سر صحرا را توضیح داد و اظهار داشت که این درگیری چالش‌های متعددی را برای مراکش و متحدان استراتژیک آن ایجاد می‌کند. او اظهار داشت: «اگر ما در مورد تأمین صلح، ثبات و رفاه در امتداد مرزهای اروپا جدی هستیم، باید از ابتکار خودمختاری مراکش برای صحرا حمایت کنیم» و آن را «تنها مسیر واقعی برای پایان دادن به درگیری که بیش از ۵۰ سال کل منطقه را مختل کرده است» توصیف کرد.

حل و فصل مناقشه صحرا، یکی از طولانی‌ترین درگیری‌های ارضی آفریقا، راه را برای ادغام منطقه‌ای بیشتر در شمال غربی آفریقا هموار می‌کند، که به گفته برکه به منافع اروپا نیز خدمت خواهد کرد.

مراکش، یک متحد ضروری اروپایی

مراکش خود را به عنوان یک متحد کلیدی برای اروپا در پرداختن به چالش‌های امنیتی ناشی از جنوب مدیترانه قرار داده است. اشتراک‌گذاری اطلاعات و هماهنگی عملیاتی بین مراکش و کشورهای اروپایی، به ویژه اسپانیا، منجر به کاهش قابل توجه جریان‌های مهاجرت نامنظم شده است. این همکاری با توجه به مواجهه اروپا با فشارهای پیچیده مهاجرت و تهدیدات امنیتی در حال تحول، به طور فزاینده‌ای حیاتی شده است. تحلیلگران خاطرنشان می‌کنند که موقعیت استراتژیک و ثبات نهادی مراکش، آن را به طور منحصر به فرد واجد شرایط می‌کند تا به عنوان یک حائل برای منافع اروپا عمل کند. علاوه بر این، تخصص این کشور در مبارزه با تروریسم و ​​مدیریت مرزها به عنوان یک دارایی ارزشمند در محاسبات استراتژیک اروپا عمل می‌کند.

انقلاب انرژی: مراکش، از مصرف‌کننده به تأمین‌کننده

یکی از جنبه‌های تحول‌آفرین روابط مراکش و اتحادیه اروپا در بخش انرژی نهفته است، زیرا این کشور از وابستگی به منابع انرژی خارجی به تبدیل شدن به یک تأمین‌کننده کلیدی انرژی سبز در حال گذار است. باراکا اظهار داشت که مراکش از طریق اتصال الکتریکی خود با اسپانیا، نقش خود را در رفع نیازهای انرژی اروپا نشان داده است.

او به زیرساخت‌های انرژی موجود که شبکه‌های برق هر دو قاره را به هم متصل می‌کند، اشاره کرد. باراکا همچنین به برنامه‌های بلندپروازانه مراکش برای ظهور به عنوان "قهرمان هیدروژن سبز" با بهره‌گیری از منابع رقابتی خورشیدی و بادی خود اشاره کرد.

مراکش قصد دارد تا سال ۲۰۳۰، ۵۲ درصد از تولید برق خود را از منابع تجدیدپذیر تأمین کند که نشان‌دهنده تعهد این کشور به انرژی سبز و تثبیت جایگاه خود به عنوان شریکی حیاتی برای اهداف اقلیمی اتحادیه اروپا است.

ادغام اقتصادی: تقویت رقابت‌پذیری اروپا

روابط اقتصادی مراکش و اتحادیه اروپا فراتر از تجارت سنتی است؛ این کشور در حال تبدیل شدن به یک قطب تولیدی است که رقابت‌پذیری صنعتی اروپا را به جای تهدید، افزایش می‌دهد. تولیدکنندگان اروپایی در بخش‌هایی مانند خودرو، تولید باتری و هوافضا، فعالیت‌های قابل توجهی را در مراکش ایجاد کرده‌اند و از «منابع انسانی ماهر» و «پلتفرم‌های لجستیک و اتصال در سطح جهانی» بهره‌مند شده‌اند. همانطور که باراکا اشاره کرد، این سرمایه‌گذاری‌ها شرکت‌های اروپایی را قادر می‌سازد تا به لطف افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر مراکش، ضمن به حداقل رساندن ردپای کربن، مزیت رقابتی خود را حفظ کنند. این ترتیب، یک سناریوی برد-برد را ایجاد می‌کند که در آن هر دو شریک از مزایای اقتصادی بهره‌مند می‌شوند.

این مشارکت زمانی که مراکش میزبان جام جهانی فوتبال ۲۰۳۰ در کنار اسپانیا و پرتغال باشد، که توسط باراکا به عنوان جشن «مشارکت مکمل بین آفریقا و اروپا» طراحی شده است، به طور قابل توجهی افزایش خواهد یافت.

همزمان با تشدید رقابت ژئوپلیتیک جهانی، پیشنهاد چندوجهی مراکش برای مشارکت، استراتژی جامعی را برای اروپا جهت تأمین امنیت همسایه جنوبی‌اش ارائه می‌دهد. سال‌های آینده نشان خواهد داد که آیا رهبران اروپایی اتحادی را که باراکا با شور و اشتیاق از آن حمایت می‌کرد، کاملاً می‌پذیرند یا خیر.