-
16:41
-
16:12
-
15:39
-
14:26
-
13:36
-
12:54
-
12:12
-
11:25
-
10:34
-
09:44
-
09:13
ما را در فیس‌بوک دنبال کنید
صحرای مراکش: چگونه ابتکار خودمختاری، توازن منطقه‌ای را از نو ترسیم می‌کند
مسئله صحرای مراکش با اقدامات دیپلماتیک به رهبری ایالات متحده و فرانسه، با حمایت بریتانیا، با هدف فراتر رفتن از گزینه همه‌پرسی و تحمیل رویکردی عملی بر اساس خودمختاری پیشنهادی مراکش، دستخوش تحولات بی‌سابقه‌ای است.
ناظران معتقدند که این ابتکار بخشی از ایجاد توازن مجدد در نیروهای منطقه‌ای است، به طوری که پیشنهاد خودمختاری مراکش حمایت بین‌المللی فزاینده‌ای را دریافت می‌کند، در حالی که الجزایر و جبهه پولیساریو خود را از نظر سیاسی منزوی می‌بینند. گزینه‌های همه‌پرسی، که از سال ۱۹۹۱ در قلب درگیری‌ها قرار دارند، به دلیل اختلافات عمیق بر سر فهرست‌های انتخاباتی و مسدود شدن‌های مکرر توسط هیئت‌های قبلی سازمان ملل، دیگر در عمل امکان‌پذیر نیستند.
پروژه «مانساسو»، که توسط محمد لولچیکی، دیپلمات سابق مراکشی، تدوین شده است، چارچوبی عملی برای تغییر جهت مأموریت مینورسو به سمت نظارت بر طرح خودمختاری، با کاهش اجزای غیرنظامی و سیاسی آن و حفظ تنها نیروهای مسئول نظارت بر آتش‌بس، پیشنهاد می‌دهد. این رویکرد، استراتژی مراکش برای تبدیل حمایت بین‌المللی به اقدامات ملموس در میدان عمل، و در نتیجه تضمین حاکمیت مراکش و تقویت به رسمیت شناختن بین‌المللی آن را منعکس می‌کند.
اهمیت این ابتکارات آمریکایی-اروپایی همچنین در تأثیر مستقیم آنها بر موضع الجزایر که بر حفظ گزینه همه‌پرسی برای طولانی کردن سیاسی درگیری تکیه کرده بود، مشهود است. تحلیلگران معتقدند که کاهش نقش پولیساریو در اتحادیه آفریقا و حذف صحرا از فهرست سرزمین‌های غیرخودمختار، موقعیت منطقه‌ای الجزایر را تضعیف کرده و نفوذ آن را در تصمیمات آینده سازمان ملل محدود خواهد کرد.
بازدید اخیر یک هیئت آمریکایی از العیون، شامل دیپلمات‌ها و پرسنل نظامی، تأیید می‌کند که جامعه بین‌المللی به دنبال تثبیت آتش‌بس است و در عین حال به طور ملموس از طرح خودمختاری مراکش، به دور از لفاظی‌های نمادین، حمایت می‌کند. دیدار با الکساندر ایوانکو، رئیس مینورسو، بر بازسازی ماموریت و تعریف وظایف آن مطابق با چشم‌انداز جدید مراکش متمرکز بود.
در این زمینه، تحلیلگران تأکید می‌کنند که این پویایی، درک قدرت‌های بزرگ را منعکس می‌کند که ثبات صحرا به رسمیت شناختن خودمختاری مراکش بستگی دارد و حفظ مدل سنتی درگیری تنها به بن‌بست و تنش‌های منطقه‌ای بیشتر منجر می‌شود. همچنین پیام روشنی به الجزایر می‌فرستد: حمایت بین‌المللی از رویکرد مراکش اکنون یک فرآیند تثبیت‌شده است و استراتژی همه‌پرسی دیگر قابل اجرا نیست.
تحولات اخیر در مسئله صحرای مراکش، مرحله جدیدی از دیپلماسی واقع‌بینانه را نشان می‌دهد، جایی که ابتکارات سیاسی به اقدامات ملموس در عمل تبدیل می‌شوند و خودمختاری مراکش به گزینه‌ای شناخته‌شده بین‌المللی برای حل مناقشه تبدیل می‌شود. این پیشرفت نه تنها حاکمیت مراکش را تقویت می‌کند، بلکه موازنه‌های منطقه‌ای را نیز بازتعریف می‌کند و الجزایر و جبهه پولیساریو را در برابر واقعیت جدیدی قرار می‌دهد که اکنون باید بپذیرند.