ایران به مراکش نزدیک می‌شود.. چرا حالا؟

پس از سال ها تنش که منجر به قطع روابط دیپلماتیک به دلیل متهم کردن مراکش به ایران به حمایت از جبهه پولیساریو شد، اظهارات اخیر اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، سوالاتی را در مورد تلاش تهران برای نزدیک شدن به رباط و بهبود روابط بین دو کشور مطرح کرد. دو کشور

بقایی در نشست خبری ابتدای هفته جاری در خصوص روابط با مراکش گفت: جمهوری اسلامی ایران همواره از بهبود و گسترش روابط با کشورهای همسایه، کشورهای منطقه و تاریخچه روابط ما با مراکش استقبال می کند به گزارش خبرگزاری مهر، مشخص است.

با توجه به این تحولات، دیدگاه‌های تحلیلگران سیاسی در مورد آینده روابط دو کشور متفاوت است، بین آنهایی که هر گونه نزدیکی را وابسته به موضع ایران در موضوع صحرای غربی می‌دانند و کسانی که احتمال تغییر موضع اصولی ایران را رد می‌کنند. در مورد این موضوع و موفقیت هر گونه تلاش برای نزدیکی.

"شرایط مراکش"
خالد الشیات، استاد حقوق بین‌الملل و روابط بین‌الملل در دانشگاه محمد اول در اوجده (شرق مراکش)، معتقد است که «تنش در روابط دو کشور با نگرانی مراکش از تلاش‌های ایران برای تقویت روابط دو کشور مرتبط است. نفوذ در شمال آفریقا از طریق نزدیک شدن به رژیم الجزایر در مواضع خود، سیاست سیاسی و با توجه به موضوع صحرا به قیمت مراکش، با تاکید بر اینکه این رژیم به روابط خارجی خود از طریق موضع مثبت در مورد موضوع صحرا می نگرد.

الشیات در ادامه گفتگوی خود با الحره می گوید: «علیرغم انکار ایران از هرگونه رابطه سازمانی مرتبط با حزب الله و حمایتش از پولیساریو، مراکش این موضوع را محوری می داند، به ویژه با وجود جایگزین های نظامی و فنی که ممکن است وجود داشته باشد. از حزب‌الله به جبهه منتقل شد که تأثیر زیادی بر روابط دوجانبه گذاشت، اگر ایران هرگونه حمایت از پولیساریو را متوقف کند، امکان بهبود روابط وجود دارد.

به گفته این تحلیلگر سیاسی مراکشی، «تحولات ژئوپلیتیکی، مانند نزدیک شدن ایران به کشورهای حاشیه خلیج فارس مانند عربستان سعودی و امارات، ممکن است انگیزه ای برای باز کردن راه برای بهبود روابط با مراکش باشد و تهران ممکن است از مزایای بیشتری از روابط خود بهره مند شود. با رباط به دلیل نزدیکی به اروپا و روابط عالی با ایالات متحده آمریکا، اسرائیل و سایر قدرت ها.

الشیات می گوید: «اولویت مراکش در هر گونه نزدیکی احتمالی با ایران احترام به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی آن است» و توضیح می دهد که کشورش «شرایط اضافی تعیین نمی کند، اما هرگونه مداخله ایران برای حمایت از پولیساریو یا بی ثبات کردن ثبات داخلی آن را رد می کند. "

"تحول سیاسی"
اسماعیل معارف، استاد روابط سیاسی دانشگاه الجزیره، به نوبه خود معتقد است که ایران در حال گذراندن مرحله ای از دگرگونی سیاسی با هدف افزایش باز بودن دیپلماسی خود در سطح بین المللی است و توضیح می دهد که «فشارهای اقتصادی و سیاسی که تهران با آن مواجه است. این کشور را به اتخاذ یک سیاست عمل گرایانه در روابط خارجی خود سوق داد.»

معارف در بیانیه‌ای به الحره افزود: ایران با هدف شکستن انزوای بین‌المللی و خروج از محاصره اقتصادی تحمیلی، به دنبال بهبود روابط خود با کشورهایی مانند مراکش، مصر و عربستان است که دشمن آن محسوب می‌شوند. توسط غرب.»

معارف در خصوص موضع ایران در قبال موضوع صحرا با اشاره به اینکه ایران به طور مرتب در نشست‌های این کشور شرکت می‌کند، خاطرنشان کرد: تهران این مناقشه را بخشی از مسائل استعمار زدایی می‌داند و به موضع سنتی خود در حمایت از راه‌حل بین‌المللی از طریق سازمان ملل متعهد است. کمیته چهارم سازمان ملل متحد و از مقررات آن حمایت می کند که خواستار تهیه گزارش هستند.

این تحلیلگر سیاسی الجزایری در این خصوص می گوید: «ایران از حمایت از جبهه پولیساریو دست برنمی دارد، زیرا موضع آن در قبال موضوع صحرای غربی اصولی و ثابت است زیرا در چارچوب استعمار زدایی قرار می گیرد و تصور عقب نشینی از آن دشوار است. روابط خود با مراکش را بهبود بخشد» و افزود: «فکر نمی‌کنم ایران با اعلام موضع حمایت از مراکش در موضوع صحرای غربی ریسک کند».

صحرای غربی یک مستعمره سابق اسپانیا است و از سوی سازمان ملل متحد به عنوان یک "سرزمین غیر خودگردان" شناخته می شود. این موضوع برای دهه ها موضوع مناقشه بین مراکش و جبهه پولیساریو، که توسط الجزایر حمایت می شود، بوده است.

رباط تقریباً 80 درصد از این منطقه را کنترل می کند و پیشنهاد می کند که تحت حاکمیت خود به آن خودمختاری اعطا شود، در حالی که جبهه پولیساریو خواستار برگزاری همه پرسی خودمختاری تحت حمایت سازمان ملل است که در توافقنامه آتش بس در سال 1991 تصریح شده است.